1. بررسی خصوصیات، محل و علائم وجود خارش
2. مشاهده ی اثرات ناشی از خاراندن روی سطح پوست
3. بررسی عواملی که موجب کاهش یا افزایش احساس خارش می شوند.
4. بررسی علل احتمالی ایجاد خارش
5. انجام اقدامات زیر به منظور خلاصی از خارش:
- استفاده از کمپرسهای سرد و مرطوب روی ناحیه جهت ایجاد انقباض عروقی
- استفاده از امولسیون های مرطوب کننده جهت جلوگیری از خشکی پوست
- آموزش به بیمار در مورد استفاده از آب نیم گرم و صابون ضعیف برای استحمام
- خشک کردن پوست بدن پس از شستشو
- تشویق بیمار به استفاده از فعالیتهای سرگرم کننده جهت انحراف فکر
- آموزش روشهای آرام سازی به بیمار
- آموزش به بیمار در مورد لزوم پوشیدن لباس نخی
- استفاده از روشهای جایگزین خاراندن در ناحیه (نظیر فشار، ماساژ، لرزش)
- بررسی اثرات درمانی و عوارض آنتی هسیتامین و لوسیون های ضد خارش
6. در صورت هایپرکلسمی:
- آموزش بیمار در مورد عدم استفاده از غذاهای حاوی کلسیم
- بررسی اثرات درمانی و عوارض داروهای زیر:
- کلسی تونین (جهت افزایش بازجذب کلسیم به استخوان)، فوروزماید(جهت افزایش دفع کلیوی کلسیم)، کورتیکواستروئیدها (جهت افزایش دفع کلیوی کلسیم و کاهش جذب کلسیم از روده)
- آماده کردن بیمار برای دیالیز در صورت لزوم
7. در صورت هایپر فسفاتمی:
- آموزش بیمار جهت اجتناب از غذاهای حاوی فسفر مانند ماهی، گوشت قرمز، شیر، تخم مرغ و غلات
- بررسی اثرات درمانی و عوارض داروهای باندشونده با فسفات ها مانند هیدورکسید آلومینیوم و ژل کربنات آلومینیوم
8. در صورت افزایش سمومات نیتروژنی در خون:
- کنترل تهوع و استفراغ بیمار
- مشورت با پزشک قبل از تجویز داروهایی نظیر آمینوگلیکوزیدها، سولفانامیدها و ضد التهابهای غیر استروئیدی
- استفاده از رژیم های غذایی که کاتابولیسم پروتئین را در بدن کاهش دهد (محدودیت پروتئین)
9. پاک کردن شبنم اورمیک از سطح پوست با آب و صابون
10. مشورت با پزشک در صورت بدتر شدن وضع بیمار
|