1. ضعف و خستگی

  2. سرگیجه ناشی از هایپوتانسیون وضعیتی

  3. اختلالات حسی و حرکتی

  4. احتمال بروز تشنج

  5. اثرات داروهایی مانند نارکوتیک ها و شل کننده های عضلانی

  6. ناتوانی در استفاده از عصا یا ویلچر

مشخصات: وجود ریسک فاکتورهایی مانند ضعف، کاهش حس بینایی، کاهش هماهنگی در عضلات، اختلالات شناختی و روانی و مسمومیتها

برایند مورد انتظار:

بیمار دچار صدمات حاصل از سقوط نشود.

  1. بررسی بیمار از نظر احتمال سرگیجه و سقوط

  2. بالا آوردن نرده کنار تخت بیمار در صورت لزوم جهت کاهش احتمال سقوط

  3. تشویق بیمار به آرام دراز کشیدن و عدم بلند شدن از بستر بدون کمک

  4. شناسایی خطرات احتمالی و ایمن کردن محیط بیمار

  5. بررسی و ارزیابی بیمار از نظر وجود هر گونه ناتوانی که احتمال سقوط را در بیمار افزایش می دهد.

  6. توجه به عوامل مستعد کننده احتمال سقوط بیمار (مانند سن، اشکال در حرکت، تاریخچه سقوط از تخت، وضعیت تغذیه، مشکلات شناختی و روحی بیمار)

  7. آموزش کافی به بیمار و خانواده او در مورد احتمال سقوط از تخت و راه های پیشگیری از آن

  8. در نظر داشتن اثرات و عوارض احتمالی که ممکن است به دنبال داروهای تجویزی برای بیمار رخ دهد (مانند سرگیجه، عدم تعادل، دوبینی و تاری دید)

  9. آموزش نحوه صحیح استفاده از وسایل کمک حرکتی مانند عصا و واکر برای کاهش احتمال سقوط بیمار

  10. اطمینان از مناسب بودن کفپوش ها، نور اتاق، صندلی و تخت بیمار