مرکز آموزشی پژوهشی و درمانی طالقانی

احتمال بروز عفونت

امتیاز کاربران

ستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعال
 
       
   
       
 

   1. در سیستم تنفسی:

  • تجمع ترشحات ریوی در نتیجه پاکسازی نامناسب راه هوایی،کاهش قدرت سرفه و کاهش فعالیت
  • کاهش مقاومت بدن نسبت به عفونت بدلیل سوءتغذیه و ضعف عمومی
  • استاز ترشحات ریوی در نتیجه کاهش تحرک
  • مقاوم شدن ارگانیزمهای بیماریزا به داروهای ضد عفونت
  • آسپیراسیون ترشحات بداخل ریه

   2. در سیستم کلیوی:

  • سوندگذاری دائم یا موقت مثانه
  • شستشوی مکرر مثانه
  • احتباس ادرار
  • استاز ادرار در نتیجه انسداد مجرا،کاهش تون مثانه و کاهش یا عدم تحرک
  • کاهش مصرف مایعات
  • برگشت ادرار از طریق سوند یا کیسه ادراری به داخل مثانه
  • قلیایی شدن ادرار
  • دستکاری مجرای ادراری در طول جراحی

   3. در سیستم گوارشی:

  • کاهش مقاومت بدن در نتیجه لکوپنی حاصل از عفونت ویرال و احتقان طحال(در هپاتیت و سیروز)
  • زخم دیواره روده
  • کاهش مقاومت عمومی بدلیل سوء تغذیه، آنمی و اختلال در تبادلات گازی
  • تغییر در سیستم ایمنی بدن در نتیجه درمان طولانی مدت با کورتیکواستروئیدها و ایمنوساپرسیوها
  • سوء تغذیه

   4. در نتیجه آنمی:

  • کاهش مقاومت بدن بدلیل هایپوکسی بافتی
  • تغذیه ناکافی

   5. در نتیجه شکستگی:

  • آسیب پوستی بدلیل ورود پین یا سیم به داخل عضو
  • استئومیلیت حاصل از ورود ارگانیزمهای پاتوژن از طریق زخم یا محل ورود پین و سیم
  • ورود ارگانیزمهای پاتوژن به زخم در حین یا بعد ازعمل
  • رشد ارگانیزمهای پاتوژن در محل تشکیل هماتوم در مفاصل
  • گانگرن گازی حاصل از رشد کلستردیوم در زخم های عمیق

   6. در نتیجه عوامل ایمیو ساپرسیو:

  • سرکوب ایمنی بدنبال رادیو تراپی، شیمی درمانی و استفاده طویل مدت از کورتیکو استروئیدها
  • کاهش ساخت لکوسیت ها توسط مغز قرمز استخوان

   7. در نتیجه دیابت:

  • سطح بالای گلوکز که عامل مناسب برای رشد باکتری و قارچ است.
  • تاخیر در ترمیم هر نوع زخم پوستی
  • دپرسیون عمل لکوسیتها بدلیل هایپرگلیسمی

مشخصات: حضور ریسک فاکتورهایی نظیر از بین رفتن تمامیت پوست، صدمه بافتی ،کاهش فعالیت سیلیاری در ریه، استاز مایعات بدن،کاهش هموگلوبین، لکوپنی، سطح ایمنی ناکافی، بیماریهای مزمن، سوءتغذیه، عوامل دارویی، تروما، عدم حفظ بهداشت

برایند مورد انتظار:

بیمار علائم عفونت را از خود نشان ندهد:

  1. عدم وجود تب ولرز
  2. تعداد نبض بین60-100 در دقیقه
  3. طبیعی بودن صداهای تنفسی و عدم وجود صداهای غیر طبیعی
  4. طبیعی بودن وضعیت روانی
  5. عدم حضور قرمزی، التهاب، درناژ و بوی غیر طبیعی در هر منطقه ای که دچار آسیب پوستی شده باشد.
  6. سلامت غشا موکوسی دهان
  7. دفع ادرار شفاف، زرد و بدون تکرر، فوریت و سوزش
  8. عدم حضور هر نوع ترشح واژینال
  9. منفی بودن نتایج کشتها
  10. طبیعی بودن مقادیرگلبولهای سفید

 

 

  

 

دریافت لینک الکترونیک

 

 

 

 

  1. علایم و نشانه های بروز عفونت را در بیمار بررسی کنید:

  • افزایش درجه حرارت بدن
  • بروز لرز
  • افزایش تعداد تنفس و حضور صداهای غیر طبیعی تنفسی
  • افزایش تعدادنبض به بالاتر از100ضربه در دقیقه
  • قرمزی، تورم، التهاب، درناژ و بوی غیر طبیعی در هر منطقه ای که آسیب پوستی وجود دارد
  • کدورت و بوی بد ادرار
  • تکرر، سوزش و احساس فوریت در دفع ادرار
  • التهاب یا زخم در غشای موکوسی دهان
  • افزایش شمارش WBC

  2. طبق دستور اقدام به تهیه نمونه کشت ازخون، خلط، ادرار، ترشحات واژن و زخم نمایید.

  3. اقدامات زیر را در جهت کاهش خطر بروز عفونت بکار ببندید:

  • از روش صحیح شستشوی دستها استفاده کنید.
  • درکلیه روشهای تهاجمی نظیر تزریقات و وارد کردن سوندها نکات استریل را دقیقا رعایت کنید.
  • روزانه حداقل 2500 میلی لیتر مایعات به بیمار تجویز نمایید، مگر در موانع منع
  • بیمار را از سایر افراد عفونی حفظ و جدا کنید.
  • تغذیه بیمار در حد ایده ال باشد.
  • بین استراحت و فعالیت بیمار تعادل برقرار کنید.

  4. اقدامات زیر را جهت جلوگیری از بروز عفونت در هرنوع زخمی بکار   برید:

  • به روند طبیعی ترمیم زخم توجه کنید.
  • از بیمار بخواهید از دستکاری و لمس زخم و پانسمان اجتناب نماید.
  • هنگام تعویض پانسمان از روش استریل استفاده کنید.
  • در صورت وجود زخمهای حاصل از صدمات اتفاقی اقدام به تزریق توکسوئید کزاز نمایید.
  • به جریان درناژ از درنهای خارج شده از ناحیه زخمها توجه کنید.
  • اثرات درمانی و عوارض داروهای ضد عفونت را مورد بررسی قرار دهید.

  5. اقدامات زیر را جهت پیشگیری از عفونت ریوی بعمل آورید:

  • به بیمار آموزش دهید که تا زمانیکه محدودیت حرکت دارد هر دو ساعت در تخت بچرخد و سرفه و تنفس عمیق انجام دهد.
  • به بیمار آموزش دهید هر دو ساعت از اسپیرومتر استفاده کند.
  • فعالیتهای بیمار را طبق تحمل او و اجازه پزشک افزایش دهید.
  • بیمار را جهت حفظ بهداشت دهان کمک کنید.
  • بیمار را تشویق کنید که از کشیدن سیگار اجتناب کند.

  6. اقدامات زیر را جهت پیشگیری از عفونت ادراری بعمل آورید:

  • از احتباس و استاز ادرار در مثانه جلوگیری کنید.
  • جهت حفظ اسیدیته ادرار در حد طبیعی، PH ادرار روزانه کنترل شود تا بالاتر از 6 نباشد. فعالیتهای عضلانی را در بیمار تقویت کنید. بیمار را به افزایش مصرف غذاها یا مایعاتی که ایجاد اسید می کنند نظیر گوشت، تخم مرغ، ماهی، آب الو، انگور، حبوبات تشویق نمایید.
  • جهت سوندگذاری مثانه از روش استریل استفاده کنید.
  • بهتر است در سوندگذاری های طولانی مدت از سوندهای سیلیکونی استفاده کنید.
  • در حضور سوند دائم ادراری:
  • سوند را با چسب روی شکم یا ران ثابت کنید تا خطر کشیدگی به حداقل برسد.
  • محل خروج کاتتر از مجرا را از وجود ترشحات موکوسی پاک کنید.
  • کیسه ادرار را پایین تر از سطح مثانه قرار دهید تا از برگشت ادرار از کیسه به مثانه جلوگیری کنید.
  • سوند را هر سه هفته یا PRN با دستور پزشک تعویض نمایید.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

دریافت لینک الکترونیک