1. سوختگی پوست در اثر تماس بافت با منبع حرارتی، الکتریکی، شیمیایی یا اشعه

  2. اختلال در ساختار پوست، تخریب لایه های پوستی در رابطه با گرما، سرما، مواد شیمیایی و غیره

مشخصات: آسیب به لایه های پوست، درد، سوزش و التهاب پوست

برایند مورد انتظار:

  1. جلوگیری از پیشرفت آسیب ناشی از سوختگی

  2. فراهم ساختن امکان انتقال سریع مصدومین به مراکز درمانی تخصصی

  3. دستیابی به امکانات درمانی در دسترس هر چه سریعتر

  4. احیاء قلبی- ریوی در صورت لزوم

  5. پیشگیری از عوارض احتمالی (عدم تعادل آب و الکترولیت ها، ابتلا به عفونت

و...)

  6. حفظ سلامت پوست و غشاهای مخاطی

  7. بهبود زخم

  8. آگاهی بیمار از ضرورت اطلاع دادن هر گونه درد یا احساس ناراحتی در پوست

  9. تنظیم مجدد برنامه مراقبتی برای بهبود پوست و پیشگیری از آسیب مجدد آن

  10. آگاهی پرستار از معیارهای حفظ و بهبود پوست و مراقبت از هر گونه آسیب پوستی

تدابیر پرستاری در مرحله اورژانس سوختگی های شدید:

  1. تاریخچه دقیق از بیمار گرفته و بررسی های لازم را انجام دهید.

  2. وسعت و عمق و شدت سوختگی را تعیین کنید.

  3. در صورت لزوم احیاء قلبی- ریوی را انجام دهید. باز نگه داشتن راه هوایی، لوله گذاری داخل نای در سوختگی های قسمت فوقانی دستگاه تنفسی

  4. دادن اکسیژن 100% با ماسک و یا لوله در مورد سوختگی های استنشاقی

  5. برای جبران مایعات از مایعات وریدی تجویزی استفاده می شود. یک لیتر در ساعت در بزرگسالان و نیم لیتر در کودکان

  6. به بیمار وضعیت مناسب بدهید. وضعیت طاقباز به پشت خوابیده و پاها کمی بالاتر

  7. در سوختگی های سر و گردن بیمار را در وضعیت شوک قرار ندهید.

  8. بیمار را از نظر نیاز به اسکاروتومی و یا فاشیاتومی کنترل کنید.

  9. درد بیمار را کنترل کنید.

  10. لوله معدی روده ای بگذارید.

  11. سوند فولی برای بیمار گذاشته و جذب و دفع را ثبت کنید.

  12. توکسوئید کزاز را تجویز کنید.

توصیه های پرستاری:

  1. محل صدمه دیده را ارزیابی و علل آنرا تعیین کنید شامل حاد یا مزمن بودن زخم (مرحله زخم درجه یک یا دو و...تعیین شود)، زخم فشاری، بریدگی، سوختگی و ...

  2. محل آسیب دیده را حداقل یکبار در روز از نظر تغییر رنگ، قرمزی، تورم و یا سایر علائم عفونت کنترل و پایش کنید.

  3. روش مراقبت بیمار از پوست خود مانند نوع صابون و شوینده، درجه حرارت آب و میزان بهداشت دست را کنترل کنید. آب داغ، مواد شوینده قوی، فشار یا مالش زیاد پوست و شستشوی بیش از حد برای پوست مضر است.

  4. برنامه مراقبتی را برای هر بیمار بصورت اختصاصی با توجه به شرایط بیمار، وضعیت پوست، نیازها و ترجیحات بیمار طرح کنید.

  5. تماس پوست آسیب دیده با ترشحات زخم، تعریق و مواد دفعی را به حداقل برسانید.

  6. ارزیابی سیستماتیک بیماران دچار محدودیت حرکتی را برای پیشگیری از عوارض پوستی ناشی از بیحرکتی انجام دهید.

  7. بیمار را حداقل هر 2 ساعت تغییر وضعیت داده و در صورت امکان از خواباندن بیمار روی پوست آسیب دیده، اجتناب کنید.

  8. مناسب بودن تشک و بالش بیمار را بررسی و از فشار روی ناحیه آسیب دیده جلوگیری کنید.

  9. در صورت آسیب شدید پوست از ماساژ اطراف زخم اجتناب کنید زیرا این عمل آسیب را تشدید می کند.

  10. میزان درد یا حساسیت در بیمار را تعیین کنید.

  11. به محل های در معرض خطر برای ایجاد زخم مانند قسمتهای استخوانی، پاشنه پا، ساکروم و...توجه کنید.