1. هیپوکسی بافتی

  2. تغذیه ناکافی

  3. اختلال در خواب و استراحت ثانوی دیسپنه، ترس و اضطراب و ...

  4. ضعف

  5. اسپاسم و سفتی

  6. ضعف حرکتی و عضلانی

  7. مشکلات تنفسی

  8. فلج خفیف عضلات

  9. آنمی

  10. تغییرات مفصلی ناشی از سالمندی

  11. ضعف عضله میوکارد

  12. کاهش توده، تون و قدرت عضلانی بدن ثانویه به تغذیه کمتر از نیاز بدن

  13. درد

  14. افزایش نیاز متابولیک ثانویه به عفونت حاد و مزمن، اختلالات متابولیک، جراحی و مطالعات تشخیصی

  15. عدم تحرک ناشی از افسردگی

مشخصات: اختلال فعالیت، سالمندی، بیماری های مفاصل و عضلات و بیماری های قلبی و ...

برایند مورد انتظار:

  1. تحرک بدنی بهبود پیدا کند.

• برنامه ای متعادل شامل ورزش و استراحت برقرار کند.
• از وسایل کمکی به طور صحیح و مطمئن استفاده کند.

  2. برای بهبود وضعیت تحرک تلاش کند.

• هنگام قدم برداشتن، پاها را بیش از معمول باز کند و حین راه رفتن بیش از حد دست را تکان دهد.
• داروها را طبق تجویز مصرف کند.

  3. بیمار حداکثر دامنه حرکتی را در محدوده توانایی خود داشته باشد.

  4. بیمار موارد زیر را بیان کند:

• عدم خستگی و ضعف
• توانایی در انجام فعالیت های زندگی روزانه در محدوده طبیعی بدون

  1. معاینه کامل بالینی و تاریخچه از بیمار بعمل آورید.

  2. علائم و نشانه های مربوط به عدم تحمل فعالیت را در بیمار بررسی کنید از جمله ضعف و خستگی، تنگی نفس فعالیتی، درد سینه، تعریق، سرگیجه، افزایش ضربان قلب بیش از 20 ضربه در دقیقه نسبت به حالت استراحت، عدم برگشت ریت قلب به میزان پیش از فعالیت در خلال 3 دقیقه پس از قطع فعالیت، کاهش فشار خون سیستولیک و یا افزایش قابل توجه فشار دیاستولیک به میزان 10-15 میلی متر جیوه و عوامل محدود کننده فعالیت جسمانی را مورد بررسی قرار دهید.

  3. سر و صدا و فعالیت محیطی را به حداقل برسانید.

  4. بیمار را تشویق به فعالیت با افزایش دوره های استراحت نمایید.

  5. مواردی که موجب ترس و اضطراب بیمار می شود را کاهش دهید.

• در مورد هدف از انجام کلیه اقدامات درمانی و تشخیصی را توضیح دهید.
• بیمار را تشویق به بیان ترس و اضطراب نمایید.
• پرسنلی که مسئول مراقبت از بیمار هستند را معرفی کنید.
• هنگام برقراری ارتباط با بیمار از روش آرام و توام با رازداری استفاده نمایید.

  6. اقداماتی که موجب بهبودی خواب بیمار می شود را فراهم نمایید.

• ترس و اضطراب بیمار را کاهش دهید.
• وی را تشویق به نوشیدن مایعات گرم و شیر قبل از خواب نمایید.
• از خواب طولانی در طول روز اجتناب کنید.

  7.  در صورت نیاز به افزایش فعالیت در بیمار، فعالیت را بتدریج زیاد نمایید.

  8. به بیمار کمک کنید هر 1-2 ساعت تغییر پوزیشن دهد و از تنفس عمیق و سرفه استفاده نماید.

  9. از بیمار بخواهید که هنگام سرفه کردن بنشیند.

  10. در صورت منع، سر تخت را بالا آورید.

  11. درد بیمار را کاهش دهید.

  12. اقداماتی در جهت کاهش تهوع و استفراغ برای بیمار فراهم کنید.

  13. هنگام تحرک از پانسمان، اتصالات و کاتترهای بیمار مراقبت کنید.

  14. از همراهیان برای به حرکت در آوردن بیمار کمک بگیرید.

  15. اقداماتی برای جلوگیری از افتادن بیمار بعمل آورید.