- افزایش ریت متابولیسم در نتیجه فرایند ترمیم زخم
- افزایش ریت متابولیسم در نتیجه عفونت
- افزایش ریت متابولیسم در نتیجه تغییرات هورمونی
- کاهش تغذیه از راه دهان در نتیجه بی اشتهایی، تهوع، ضعف، خستگی و دوست نداشتن غذا
- کاهش تغذیه از راه دهان در نتیجه دیسپنه و درد
- کاهش تغذیه از راه دهان بدلیل وجود ترک گوشه لب، عفونت زبان و دهان و استئوماتیت
- بی اشتهایی در نتیجه کاهش فعالیت و یبوست
- بی اشتهایی در نتیجه ترس و اضطراب
- از دست رفتن موادغذایی در نتیجه اسهال و یا استفراغ
- درد دهان و دیسفاژی در نتیجه اسهال و یا استفراغ
- اجتناب از مصرف غذا بدلیل آنکه موجب تشدید درد معده می شود
- زود سیر شدن بدلیل کاهش فعالیت روده و معده
- هایپوگلیسمی در نتیجه بالا بودن سطح انسولین خون بیشتر از نیاز بدن
- سوء جذب چربی و ویتامین های محلول در چربی بدلیل اختلال در جریان صفرا
- کمبود آهن در نتیجه مصرف ناکافی آهن یا سوء جذب
- آنمی
- اختلال در حمل و جذب مواد غذایی در نتیجه کاهش پرفیوژن بافتی
- ناتوانی در خوردن مواد غذایی بدلیل لرزش، ضعف و عدم هماهنگی عضلات بدن مثل CVA
مشخصات: کاهش وزن بیشتر از 20% از حد ایده ال، مصرف ناکافی غذا، ضعف عضلات مورد نیاز برای جویدن و بلع، احساس سیری بلافاصله بعد از صرف غذا، درد شکمی، زخم و التهاب در حفره دهانی، اسهال و کرامپ شکمی، استفراغ، رنگ پریدگی ملتحمه و مخاطها، کاهش تون عضلات، کمبود اطلاعات در مورد مواد غذایی و یا داشتن اطلاعات غلط
برایند مورد انتظار:
تغذیه بیمار در حد طبیعی حفظ شود:
- وزن بیمار به حد طبیعی برگردد.
- مقادیر BUN، آلبومین، پروتئین، هموگلوبین، کلسترول و لنفوسیتهای خون به حد طبیعی بر گردند.
- قدرت و تحمل بیمار برای فعالیت افزایش یابد.
- غشاهای مخاطی سالم باشند.
دریافت لینک الکترونیک
|
- علائم و نشانه های سوء تغذیه را در بیمار مورد بررسی قرار دهید:
- عدم تطابق وزن با سن، قد و ساختمان بدن بیمار
- غیر طبیعی بودن مقادیر BUN، آلبومین، هموگلوبین، پروتئین، کلسترول و لنفوسیتهای خون
- خستگی و ضعف
- استئوماتیت
2. کنترل کنید که بیمار چه مقدار ازغذایش را مصرف می کند.
3. علائمی نظیر بی اشتهایی، سوء هاضمه، ضعف، خستگی، درد، دیسفاژی مورد بررسی قرار گیرد.
4. میزان اضطراب، ترس و افسردگی را در بیمار مورد بررسی قرار دهید.
5. اقدامات زیر را جهت راغب کردن بیمار به تغذیه بکار گیرید:
- تهوع و استفراغ را در بیمار کنترل کنید.
- قبل از شروع تغذیه مراقبت از دهان مانند دهانشویه انجام گیرد.
- مشاوره با متخصص تغذیه
- مواد غذایی به مقدار کم و دفعات زیاد به بیمار داده شود.
- جهت کنترل دیسپنه قبل از شروع تغذیه محیط اطراف بیمار تمیز و آرام نمایید.
- زمان کافی جهت تغذیه به بیمار بدهید و در صورت نیاز گرم گردد.
6. اقدامات زیر را جهت کاهش سوء هاضمه بعمل آورید:
- بیمار را تشویق و کمک کنید که مکررا در تخت تغییر پوزیشن داده و طبق دستور راه برود.
- به منظور کاهش بلع هوا به بیمار آموزش دهید از جویدن آدامس، مکیدن آب نباتهای سفت و سیگار کشیدن خودداری کند.
- جهت تحریک پریستالتیسم بیمار را تشویق کنید مایعات گرم بنوشد.
- به بیمار آموزش دهید از مصرف مایعات و غذاهایی که تولید گاز می کنند اجتناب نماید.
7. جهت تسهیل عمل بلع اقدامات زیر را بعمل آورید:
- بیمار را در وضعیت نیمه نشسته قرار دهید.
- بیمار را تشویق کنید که غذا را به دقت جویده و از غذاهایی که بلع راحت دارند استفاده کند.
8. جهت حداقل رساندن خستگی بعد از خوردن غذا بیمار را تشویق به استراحت کنید.
9. به بیمار آموزش دهید تا یک ساعت قبل و بعد از مصرف قرص آهن یا غذاهای آهن دار از مصرف موادی که جذب آهن را مختل می کنند، اجتناب نماید(آنتی اسید، شیر، سبوس، غلات و حبوبات)
10. میزان فعالیتهای بیمار را طبق اجازه و تحمل وی افزایش دهید.
11. اقداماتی جهت افزایش برون ده قلبی و پرفیوژن بافتی انجام دهید.
12. اثرات درمانی و عوارض داروهای موثر روی عمل معده و جذب ویتامین ها را بررسی کنید.
13. اقداماتی جهت کنترل اسهال و استفراغ بیمار بعمل آورید.
14. از غذاهای پرکالری و پرکربوهیدرات استفاده کند.
15. از غذاهایی که اسیدفولیک، تیامین، آهن بالا و ویتامین B12 دارد، مصرف کند.
دریافت لینک الکترونیک
|